My Otter ervaring

Posted on 20-05-2023 by admin

Die Otter-staproete is ongetwyfeld die bekendste staproete in die land. Dit is op enige stapper se lepellys en omdat dit beperk word tot twaalf stappers per dag, maak dit die staproete baie gesog en is plek ‘n jaar vooruit al vol bespreek. Om plek te kry is die moeilikste deel van die Otter, die res is maklik.

Ek het maande lank die Sanparke-webwerf besoek en ek kon later met slegs ‘n paar muisklikke in ‘n oogopslag die beskibaarhied sien. Dit was min moeite en het later amper soos ‘n gewoonte geraak. Soms is daar een of twee kansallasies oor so twee weke van wanneer ek kyk, ander dae is daar net mooi niks beskikbaar nie. Natuurlik is jou beste kans aan die begin van ‘n maand wanneer die volgende maand (11 maande vooruit) se besprekings oop maak, maar daar is altyd ook ‘n kans vir ‘n groeps kansallasie. Een Saterdag oggend het my geluk gedraai en daar was beskibaarhied, sommer baier! Ek het met Kelly bevestig en ek het onmiddelik ses plekke bespreek en betaal.

Jou eerste amptelike tree op die Otter is in die betowerende Tsitsikammawoud in. Jy wandel deur ‘n tonnel van inheemse bosse en bome. Daar is helder oranje swamme op dooie stompe. Bo jou hoor jy ‘n geskarrel in die blare en sien die helder rooi van ‘n Knysna Loerie se vlerk se onderkant.’n Ent verder begin jy die geraas van die branders hoor. Jy word dan begroet deur die see met ‘n honderd skakerings van blou.Op hierdie oomblik besef jy dat jy vir die volgende vyf dae vol verwondering gaan staan. Dit is droommooi. Om hierdie belewenis in woorde vas te vang is onmoontlik vir my.

‘n Paar feite

Ons het die otter van die Otter-staproete gesien. Die Groototter kom hier voor.

Otter-staproete begin naby die Stormsriviermond en vyf dae lank stap jy tot by Nature’s Valley.

Daar is verskeie rotspoele op die roete. Moenie die kans laat verbygaan om ten minste in een te swem nie.

Behalwe vir otters het ons ook miskleljaatkatte, interesante seelewe, verskeie voëls soos die Knysna loerie, ‘n skerpioen en nog allerhande insekte gesien.

Daar is ‘n groot verskeindenheid plantegrooi – jip,jy stap meeste van die tyd deur ‘n woud. Plantegroei bestaan uit hoofsaaklik fynbos en struikbos en woude.

‘n Koppie tee langs die see op ‘n rivierbedding is lekkerder as tee by die kantoor.

Etes en ons dag 4 aflewering

Dit is baie belangrik om op ‘n multidag-staproete die regte kos in te pak en in die regte kwantiteit. Dit moet ook nie te veel wees nie. My beplanning het goed uitgewerk. Ontbyt het bestaan uit ‘n lekker koppie filterkoffie en beskuit. Dit was genoeg vir ontbyt en ek het nooit eers my daaglikse pakkie Oats-so-easy oopgemaak nie. Gedurende die dag het ek ‘n paar vinnige happies langs die pad geniet – my springbok biltong was ‘n absolute wenner en was voor die vier killometer merk al op. Vir aandete het ons die eerste twee aande heerlike braaivleis met Smash geniet. Die derde aand het ons stapkos geëet – gedehidreerde maaltye wat ons by Outdoorwarehouse gekoop het.

Daar is ‘n groot debat op die interwebs oor die aflewering van kos op die Otter. Baie mense sê aflewering verander die Otter in ‘n slack-pack roete in en verloor dus status as ‘n egte multidag-staproete, ander reken dat dit stappers van alle vlakke die geleentheid gun om die Otter te ervaar. Wat ook al reg is, André-hut (dag 4) is baie ver om ‘n bottel wyn of twee al die pad vanaf Stormsrivier saam te dra en boonop was dit Ben se verjaarsdag. Dit het die besluit ietwat makliker gemaak. Ons het vooraf gerëel vir ons aflewering en toe ons André hut se deur oopslaan staan ons krat met vleis, wyn en bier daar. Ons het inderdaad daardie aand lekker verjaarsdag gevier.

Die rivierkruisings

Ons was baie gelukkig en kon met gemak (net so bo die knie nat geword) deur al drie die groot riviere kruis. Dit sluit die Elandsbos, Lottering en natuurlik die Bloukransrivier in. Ons was ook baie gelukkig met die getye. Dit is belangrik dat jy die Bloukransrivier en Lottering rivier so na as moontlik aan laagwater kruis. Toe ons gestap het was laagwater net so voor tweeuur in die middag op dag vier. As ons byvoorbeeld vier dae later weg gespring het sou ons deur die nag moes stap om betyds te wees om seweuur die oggend te kan kruis. Daar is ‘n groot verskil! Terloops, as jy die getye wil nagaan kan jy hierdie skakel volg: Otter Trail Tides.

My nuwe skoene

Ek het onlangs ‘n paar Merrell ROGUE HIKER MID GTX stapskoene aangeskaf. Ek het dit oorweeg om die Otter met hulle aan te pak, maar die skoene was nog nie heeltemal uitgetrap nie. Ek besluit om eerder met my Altra Loan Peaks te stap. Dit was die regte besluit! 90% van die voedslaanpaadjies op die Otter is geskik vir “tekkies”. Ek het my Merrell steuwels se ondersteuning en houvas op die klippe en kranse gemis, maar die gemak van die Altra’s sou ek nie met my nuwe skoene kon klop nie.

Op dag 5 het dit gesous

Net nadat ons opgepak het en ons eerste tree vir die dag gee het dit begin reën. Dit het nooit weer opgehou nie. Ons almal was pap nat gereën. Ek het reeds ‘n week voordat ons begin stap het op ‘n weervoorspelling gesien dit gaan heel moontlik dag 4 en dag 5 reën. Tot my spyt het ek nie ‘n reënbaadjie saamgedra nie. Dit is natuurlik nou bo-aan die inkopie lysie. Die reën het die uitsig vanaf die kranse belemmer en die entoesiasme van die vorige vier dae ‘n bietjie gedemp, maar ons het geweet aan die einde van hierdie voetpad het ‘n warm stort en ‘n pizza vir ons gewag.

Ek sal vir seker die Otter weer stap. My daaglikse ritueel om plek te soek mag eersdaags weer begin, wie weet.

Volgens my Garmin:

	afstand	totale klim
Dag 1 – Ngubu hut	4 km	111 m
Dag 2 – Scott hut	9 km	595 m
Dag 3 – Oakhurst hut	7,3 km	430 m
Dag 4 – Andre hut	13,7 km	695 m
Dag 5 – Nature’s valley	8,5 km	541 m
	42,5 km	2 372 m

En hier is ‘n video van ons ervaring van hierdie ongelooflike staproete. Kyk gerus:

My fynbos fix by Silwermyn-natuurreservaat

Posted on 20-03-2023 by admin

Oor 6 weke stap ons die Otter en ek moet begin om te oefen. Boonop het ek verlede week vir my nuwe stapstewels gekoop wat ek moet uittrap voordat ek die Otter aandurf. Sondag was ‘n goeie geleentheid om beide te doen. Ek het besluit om in die Silwermyn-natuurreservaat te gaan stap. Dit was my eerste besoek.

Terug kyk oor die natuurreservaat en Muizenberg.

Ek kon my Wildcard gebruik om by die hek in te gaan en het maklik parkering gekry naby die dam. Ek het dadelik begin stap in die rigting van die Noordhoekpiek. Gelukkig het ek Saterdagaand ‘n kaart van my beplande roete mooi bestudeer, want daar is verskeie paadjies wat vanaf die dam lei wat nie baie goed gemerk is nie.

Die plan was om op te stap na Noordhoekpiek en dan te besluit of ek Constantiaberg wil aanpak, maar met net een gluur na Constantiaberg se kant toe het ek besluit Noordhoekpiek gaan genoeg wees vir die dag. Constantiaberg is baie hoog en lyk intimiderend veral as jy alleen stap en nog nooit daar gestap het nie.

Constantiaberg vanaf Noordhoekpiek. Dit is nog baie ver en hoog.

Met die roete nou heelwat makliker kon ek my tyd vat om die panoramiese uitsig in te neem.

Dit het my so drie ure gevat om die sowat 8 kilometers te voltooi en ek was betyds terug by die huis vir middagete. Die roete is redelik maklik met asemrowende uitsig as beloning. Ek kon natuurlik Noordhoekpiek van my 13 pieke lysie afmerk.

Stofpad om die Berge

Posted on 30-11-2022 by admin

Nadat ons die roes afgeslaap het na die vorige aand se wynproe, terloops Phesantekraal se chenin blanc was loshande die wenner gewees, is ons laat oggend by Sanddrif weg om die berge te gaan verken vanuit die gerief van ‘n lugversorgde motorkajuit.

Ons het ‘n sirkelroete gery wat ons verby Algeria tot in Clanwilliam gevat het. Middagete het ons in die Clanwilliam hotel geniet. Vanaf Clanwilliam het ons Noord-oos gedraai oor die Pakhuispas gery en verby historiese nedersettings soos Wupperthal en Eselbank en weer terug tot by Sanddrif via Matjiesrivier.

Hier is drone video wat ek tydens ons trippie gemaak het.

Die pad is meestal grondpad en ons het verskeie passe oorgesteek waarvan die hoogste en steilste sekerlik die Eselbankpas is.

Sirkelroete om die Cederberge — Die roete om en deur die Sederberge

Die roete is sowat 175 Kilometer lank. As jy die regte voertuig het is dit die moeite werd om die roete te ry. Daar is ‘n verrassing om elke hoek en draai met asemrowende uitsigte.

Kogelberg staproete

Posted on 10-07-2022 by admin

Daar is verskeie staproetes in die asemrowend mooi Kogelberg-natuurreservaat. Die langste roete in die reservaat en die een wat reg rondom Platberg gaan, is die Kogelberg staproete. Dit is ‘n 24 kilometer sirkelroete wat nie baie moeilik is nie, maar omdat dit so lank is moet jy redelik stapfiks wees voordat jy die roete aanpak.

Kogelberg-natuurreservaat is sowat ‘n honderd kilometer van my huis af. Die ingang is baie naby aan die brug oor die Palmietrivier net voor Kleinmond. Vanaf Kaapstad se kant af ry ‘n mens een van die mooiste roetes in die land, die R44 of te wel Clarence drive. Die pad volg die kuslyn tot by die afdraai na die Kogelberg-natuurreservaat. Ek het vir Hugo sesuur by sy huis opgelaai en ons was net so voor half-agt voor die hek, so paar minute voor die hek oopmaak. Terwyl ons voor die hek vir die beamptes wag, het Hugo van sy koffie met my gedeel en dit het gehelp teen ‘n baie koue windjie wat nou buite gewaai het.

Boop Oudebos — Vanaf die bookant van Oudebos

Jy het ‘n permit nodig om te stap en jy kan een vooraf deur Cape Nature bespreek, of selfs by ontvangs een kry. Onthou dat ontvangs nie ‘n selfoon sein het nie wat ook beteken dat hulle nie kaart betalings aanvaar nie. Ons het hierdie les gisteroggend geleer en gelukkig is Kleinmond se Sasol gerage net ‘n katspoegie weg, waar ons kontant kon trek. Nadat al die adminstrasie uiteindelik afgehandel was, het ons net na sonsopkoms in die pad geval.

Platbosvallei — Die vallei met Platberg regs

Die roete begin met ‘n redelike styl klim deur die Oudebos, ‘n inheemse woud. Hier loop ons in geelhout, stinkhout en nog ‘n verskeidenheid bome se koelte deur. Dele van die woud is so dig toegegroei dat dit amper donker is. Ons klim al langs die Oudebosrivier op en kruis dit so nou en dan. Behalwe vir die gekabbel van die water en ‘n voëltjie wat nou en dan fluit is dit doodstil in die bos.

Na min of meer 400 meter se klim bereik ons die bokant en begin ons in ‘n westelike rigting stap. Ons stap nou in ‘n vallei tussen fynbos deur reg langs die Platberg af. Dit is nou ook effens warmer, maar bewolk. Ons kon nie vir beter weer gevra het nie. Na sowat ‘n huur en ‘n half is dit tyd vir ‘n breek en ons eet ‘n paar snacks en drink weer van Hugo se koffie.

Ek het onlangs vir my ‘n hommeltuig gekoop, ‘n DJI mini 3. Ek het ‘n ligte en kompakte “vlieënde-kamera” gesoek wat ek kan saamdra as ek gaan stap om die natuurskoon met ‘n ander hoek te kan afneem. Na ons koffiebreek het ons besluit om die tuig die lug in te stuur. Ek het maar min ondervinding met die kamerawerk en dit is duidelik dat daar nog baie was om te leer. Ek het ook gesukkel om hom te land en Hugo moes hom van agteraf bekruip om hom uit die lug uit te pluk. Veilig terug op moederaarde en terug in my rugsak het ons besluit om weer later te probeer.

Ons het verder in die vallei afgestap en jy word omring deur berge en lower groen fynbos. Plek-plek is jy hoog genoeg om oor die rand van die vallei die oseaan aan die ander kant te sien. Teen hierdie tyd het daar skielik ‘n baie sterk noordwestewind opgesteek en daar het so paar druppels reën geval. Ons het nie ver gehad om te stap nie, voordat ons saam met die wind in ‘n oostelike rigting in draai nie.

Pad toe gegroei — Die pad is op sommige plekke toe gegroei

Uiteindelik het ons die wind van agter, en ons het ‘n tweespoor pad bereik. Van hier af is dit al die pad afdraande tot by die Palmietrivier. Die uitsig het nou verander, daar is nou ander berge voor ons en links van ons met die Platberg steeds aan ons regterkant. Ons het al langs die Louwsrivier afgestap. Ons kon nie ophou wonder wie en wanneer hierdie tweespoor pad gebou is nie, dit was duidelik dat dit met baie moeite gebou was en dit moes baie lank terug gewees het. Die natuurreservaat se brosjure verwys na ‘n pad wat hier rond gebou was in die laat 1930’s. Ons is nie seker of hulle na hierdie tweespoor verwys nie.

Uiteindelik bereik ons die Palmietrivier en die laaste deel van die roete. Hier draai ons in ‘n suidelike rigting in en ons het nog sowat vyf kilometer oor tot by die eindpunt. Ons het op die tweespoor pad gebly met die sterk wind steeds van agter af. Hierdie deel van die pad het ek begin moeg raak en op elke bultjie gehoop ek sien die eindpunt. Na so paar teleurstellings is die einde in sig. Terug by die ontvangs drink ons gou iets en vat weer die pad langs die see aan terug huis toe.

In die amper sewe ure wat ons gestap het, het ons verby slegs vyf ander mense gestap. Die isolasie van die roete deur die berglandskappe en die fynbos maak hierdie een van my gunsteling dag stap roetes in die Kaap. Terug by die huis het ek heeldag aan die natuurskoon van die roete gelê en terug dink en besef hoe gelukkig ek is om hier in die Kaap te woon. Hierdie was die derde keer wat ek die roete gestap het en ek sal dit weer en weer stap.

Leeukop en Seinheuwel

Posted on 27-06-2022 by admin

ŉ Vars wintersoggend in Kaapstad met geen wind of wolke nie, het die uitstappie teen Leeukop uit en tot by Seinheuwel onvergeetlik gemaak.

Daar is nie veel meer wat ŉ mens oor Leeukop kan skryf nie, maar om een punt te herhaal is dat die uitsig een van die beste is wat ŉ mens in Kaapstad kan kry.

Ek en Hugo het vroeg oggend begin stap terwyl dit nog pikdonker was, en sowat ŉ uur later was ons bo-op die berg met elk ŉ koppie koffie in die hand.

Voordat die son nog kans gehad het om kop te wys, was ons reeds oppad af. Ons is besig met ons eie onoffisiële 13 Pieke en dus was Seinheuwel ingesluit by Sondag se uitstappie.

Vanaf Leeukop tot by Seinheuwel is nie baie ver nie en uitsigte oor Kaapstad en die oseaan wissel afhangende aan water kant jy van die heuwel se rug loop. Jy stap ook naby die bekende Moslem graftombes verby.

Teen hierdie tyd van die oggend was daar reeds baie mense op die berg en elk in sy eie rigting in. Ons het heelwat mense gesien wat met hul honde gestap het.

Uiteindelik bereik ons Seinheuwel se driehoeksbaken met nie ‘n toeris in sig nie. Van daar is ons teerpadlangs terug na Leeukop se parkeerarea. In totaal het ons sowat 9 kilometer gestap.

Wat 'n petalje

Name, vanne, diere, dorpe