ʼn Vars wintersoggend in Kaapstad met geen wind of wolke nie, het die uitstappie teen Leeukop uit en tot by Seinheuwel onvergeetlik gemaak.
Eerste tekens van daglig oor Kaapstad
Daar is nie veel meer wat ʼn mens oor Leeukop kan skryf nie, maar om een punt te herhaal is dat die uitsig een van die beste is wat ʼn mens in Kaapstad kan kry.
Bo-op Leeukop
Ek en Hugo het vroeg oggend begin stap terwyl dit nog pikdonker was, en sowat ʼn uur later was ons bo-op die berg met elk ʼn koppie koffie in die hand.
Tafelberg vang die eerste ligstrale.
Voordat die son nog kans gehad het om kop te wys, was ons reeds oppad af. Ons is besig met ons eie onoffisiële 13 Pieke en dus was Seinheuwel ingesluit by Sondag se uitstappie.
Oppad af
Vanaf Leeukop tot by Seinheuwel is nie baie ver nie en uitsigte oor Kaapstad en die oseaan wissel afhangende aan water kant jy van die heuwel se rug loop. Jy stap ook naby die bekende Moslem graftombes verby.
Seinheuwel vanaf Leeukop
Teen hierdie tyd van die oggend was daar reeds baie mense op die berg en elk in sy eie rigting in. Ons het heelwat mense gesien wat met hul honde gestap het.
Leeukop se skaduwee val op die see.
Uiteindelik bereik ons Seinheuwel se driehoeksbaken met nie ‘n toeris in sig nie. Van daar is ons teerpadlangs terug na Leeukop se parkeerarea. In totaal het ons sowat 9 kilometer gestap.
Ons het onlangs vir die tweede keer by Dwarsberg gaan kamp en dit weereens ongelooflik lekker gevind. Hier is tien redes hoekom ons so baie daarvan hou:
1 Groot stuk plat grasperk om kamp op te slaan
Daar is slegs 10 kampeerstaanplekke op Dwarsberg en almal het ‘n masiewe lowergroen grasbedekte staanplek. Elke kampplek is groot genoeg vir 3 tot 4 tente. Dit is duidelik dat die eienaars baie mooi na die gras omsien.
Groot grasperk om kamp op te slaan.
2 Privaatheid
Die kampplekke is honderde meters uitmekkaar met baie bome en fynbos tussen jou en jou buurman. Kanse dat sy musiek jou gaan pla is skraal. Prima familietyd.
3 Eie ablusie
Elke kampplek het sy eie ablusie en is silwer skoon. Daar is ‘n gasgeiser wat sorg vir ‘n heerlike warm stort met ‘n uitsig oor die berge.
4 Langs die rivier
Kampplekke is op die oewer van die Holslootrivier (jip, ek weet) en daar is verskeie swempoelle groot genoeg vir Karla se opblaas unicorn en nog plek om in die water te baljaar. Ons was nog nooit daar in die somer nie, maar kan net onsself voorstel dat op ‘n warm somersdag jy min tyd elders sal spandeer.
5 Berge
Dwarsberg is in ‘n vallei gelee met berge aan beide kante van die kampplek. Die sonsopkoms en ondergang sorg vir allerhande skakerings van kleur teen die berge.
Hoë berge omring die kampplek.
6 Perfek vir aksie en avontuur
Daar is ‘n bergpas wat lei na die Stettynskloofdam toe. Die pad smeek om met ‘n bergfiets gery te word. Die dam is sowat tien kilometer vanaf ons kampplek af. Ons het verskeie fietsryers op die pad teegekom. Daar is ook drie afgemerkte staproetes in die oord, met een roete wat al die pad na ‘n waterval met ‘n groot swempoel toe gaan. Benewens fietsry en stap kan jy ook probeer forrelle vang. Ek is nie ‘n visserman nie, maar daar was baie ander wat probeer het.
Stettynskloofdam is sowat tien kilometer vanaf die kampplek
7Dit is ‘n uur en ‘n half vanaf ons huis
Dwarsberg is minder as 100 kilometers vanaf ons huis in Bellville af. Deur die tonnel en jy is daar, of ry oor die Du Toitskloofpas vir ekstra uitsig as jy nie te haastig is nie.
8 Daar is ‘n bistro en kiosk by ontvangs.
‘n Kiosk is by ontvangs en verkoop die gewone kamp goed wat jy moontlik vergeet het insluitend wyn. Daar is ook ‘n bistro en is baie populêr. Jy kan lekker ontbyt daar eet en hulle maak ook heerlike pizza of eet ‘n ontbyt pizza.
Die kiosk by Dwarsberg, net langsaan die Restaurantjie
9 Ontkoppel die stad
Die meeste staanplekke het elektrisieteit, maar ‘n paar is daarsonder. Ek hou daarvan om my eie te kan maak en verkies die staanplekke sonder krag. Daar is selfoonsein, maar is maar swak. Ek vermoed ander kampe het beter sein. Hoe minder elektronika hoe rustiger is die naweek.
Baie suikerbekkies het die proteas kom besoek
10 Daar is baie om te verken in die omgewing
Daar is baie om te doen en sien in die Breedekloof. Daar is ‘n klomp wynplase in die omgewing en ons het Du Toitskloof besoek. Ander wynplase sluit Slanghoek, Opstal, Bergsig en vele meer in. Verskeie reservate in die omgewing en ons het ook die Brandvleidam besoek.
Met ons avontuure in die Richtersveld nog vars in ons geheue het ons besluit dat dit weer tyd is om te gaan kamp, maar van warm son en stof het ons eers genoeg gehad so die keer was grasbedekte staanplekke onder hoë bome ons voorkeur. Na ‘n bietjie navorsing het ek vir ons kampplek bespreek by Khomeesdrif naby Riviersonderend.
Daar is baie gras waarvandaan mens die swemmers kan dophou.
Ons het Vrydagmiddag pad gevat op die N2 na Riviersonderend sowat 160 kilometer vanaf ons huis hier in Kaapstad. Na die besige Vrydagmiddag verkeer net voor Sir Lowryspas het dinge kalmeer en ons het redelik vinnig by ons bestemming uitgekom.
Daar is baie kampplekke en A1 tot A9 is reg langs die rivier. Ons het op A5 gekamp.
Khomeesdrif lê reg langs die Riviersonderend (rivier). Die kampterrein is groot en daar is maklik meer as vyftig kampplekke beskikbaar. Die mees populêre staanplekke lê reg langs die rivier onder skaduryke bome. Vanaf die ander kampe word jy beloon met ‘n uitsig oor die Riviersonderendberge. Elke staanplek is ruim genoeg en ‘n tent of karavaan pas maklik daarin en dan nog vele plek vir ‘n gazebo of so, daar is ‘n waterpunt naby en ‘n groot braaiput waarin ons elke aand ‘n lekker kampvuur gemaak het. Daar is wel nie kragpunte nie, maar dit pla ons nie veel nie. Die meeste staanplekke is met gras bedek.
Daar is speelplek vir kinders.
Ons was verbaas oor hoe besig dit daar was. Een rede is sekerlik dat dit nog skoolvakansie was, die ander heel moontlik dat die oord honde-vriendelik is. Daar was baie honde! As jy nie veel van ‘n honde liefhebber is nie, sal ek jou aanraai om eerder nie hierna toe te kom nie. Ons het geen probleem gehad met die honde nie.
Die uitsig vanaf die Lapa by die swemplek.
Ons naweek hier was amper perfek. Oggende was salig en met ‘n lekker koffie in die hand het ons in die woud oorkant die rivier ingestaar. Die paar dae was warm en min wind. Karla het lekker geswem en haar self vermaak met haar springtou, Ester het boek gelees ek het voëls gekyk en het ‘n Donkervlieëvanger en ‘n Paradysvlieëvanger onder andere in my lysie afgemerk. Die naweek het ons almal baie goed gedoen en ons almal het dit baie geniet.
Staanplekke op gras en ‘n uitsig oor die Riviersonderendberge.
Ons sal vir seker weer gaan en daar is niks wat ons sal verander nie. Miskien sal ons vroeër bespreek sodat ons op staanplek A1, 2 of 3 kan staan.
Nadat ons slegs 6 aande in 2020 in ‘n kamp deurgebring het (dit was darem nie ons eie skuld gewees nie), het ons besluit 2021 sal dinge moet verander. Ons sal graag 2021 baie meer wil gaan kamp en baie meer nuwe plekke wil besoek gedurende die jaar. Natuurlik het ons reeds groot planne vir September, wanneer ons die groot wildtuine van Botswana en die Caprivi gaan besoek.
Hier is ‘n lysie van die kampplekke wat ons graag wil besoek gedurende die jaar en sluit natuurlik een of twee van ons gunstelinge in:
Ons planne vir ons Botswana toer sluit Moremi, Savuti en Chobe in. ‘n Besoek aan Livingstone en die Victoria-watervalle en oppad terug toer ons deur die Caprivi.
Of Covid weer gaan bepaal of ons by die huis moet bly weet ons nie, maar indien nie, gaan ons lekker kamp.
Hier kamp ons langs die Oranjerivier (Richtersberg)
Yzerfontein is ‘n vakansiedorp sowat 80 kilometer noord van Kaapstad. Die karavaanpark lê reg ager ‘n duin langs die hoofstrand. Ons het in Februarie die eerste keer hier kom kamp en dit was ‘n naweek om te onthou. Hier kry ‘n mens ‘n regte vakansie gevoel in jou boude. Jy hoef nie meer as ‘n swembroek, t-hemp en plakkies vir die naweek in te pak nie.
Yzerfontein se hoofstrand
Terwyl ek die Sondag op Yzerfontein se strand sit kon ek al die pad tot by Postberg sien. Postberg is ‘n kleinerige koppie in die Weskus Nasionale Park. Ons was al verskeie kere in die park, meestal by Tsaarsbank waar jy lekker langs die see kan braai. Ek het begin wonder hoe ver Postberg nou eintlik is en wat alles tussen Yzerfontein en Tsaarsbank lê.
‘n Dolfyn wat op die strand uitgespoel het
Terug by die huis het ek begin rondsnuffel op die Internet vir meer inligting oor die stuk strand en of dit moontlik is om al die pad vanaf Yzerfontein tot by Tsaarsbank te kan stap. Ek kon nie veel kry nie behalwe dat die strand as die 16 myl strand bekend staan en dat dit een van die langste strande in Suid-Afrika is. Die strand is gewild onder vakansiegangers om ‘n ent uit te stap, maar ek kon nie veel inligting kry oor enige iemand wat die heelpad gestap het nie.
Stap begin vanaf Yzerfontein
By die werk het ek begin rondvra of iemand dit al gestap het. Niemand het nie of ken ook nie iemand wat het nie, maar almal was geintriseerd. Dit het nie veel gevat om my kollega, Hugo, te oortuig om saam te stap nie. Die plan was om Saterdagoggend vroeg te begin stap, te kyk tot waar ons kom, Saterdagaand op die strand te slaap en Sondag verder noord te stap tot by Tsaarsbank. Eenvoudig.
Die 16 myl strand
Ester het ons Saterdagoggend voor 8 uur by Yzerfontein afgelaai en ons het dadelik die pad aangedurf. Elk met ‘n rugsak vol water, kos, ‘n slaapsak, tent en nie ‘n idee wat vir ons oppad wag nie. Die sand was aanvanklik ferm en ons het gemaklik gestap. Volop sonskyn, wit sand, asemrowende natuurskoon en niks wind nie. Yzerfontein se geboue het net begin kleiner raak en ons stop reeds vir ons eerste koppie tee. Hugo het die water gekook, die tee en beskuit was heerlik. Tyd om verder te stap.
Volstruiseier en been
Ons hoor daagliks van plastiek-besoedeling , ons het hierdie tragiese realiteit eerstehands ervaar, 16 myl daarvan. In die volle lengte van die strand lê daar een stuk plastiek na ‘n ander. Groot, klein, rooi, blou. Ons het ballonne, bottels, kratte, balle, wasgoedmandjies, tot ‘n pop op die strand sien lê. Ek is nie seker wat gedoen kan word nie, maar ‘n oplossing sal gevind moet word. Ek kan my net voorstel hoe die strand (nogal deel van ‘n nasionale park) oor vyf jaar gaan lyk.
Plastiek net waar jy kyk
Middag-ete was ‘n broodjie en nog tee, en ook tyd om bietjie skoene uit te skop. Ek het ‘n uiltjie geknip – ek het die vorige aand nog laat saam met Ester haar verjaarsdag gevier. Hugo het die duine gaan verken en het later met ‘n volstruiseier en ‘n been verskyn. Ons het verder gestap. Elke nou en dan sien ons iets interesants, meestal is dit van plastiek gemaak.
Middagete en ons het geselskap gehad.
Ons het teen vyf uur die middag sewentien kilometer ver gestap en daar was sowat 10 oor tot by Tsaarsbank. Ek was nou moeg en ons het besluit om af te pak vir die dag. Na ‘n bietjie verken het ons ons tentjies opgeslaan en aand-ete gemaak. Hugo het rys en oorskiet geëet, ek het pasta in ‘n potjie gekook. Regte stap-kos. Ai, dit was lekker. Na nog ‘n paar geselsies het ons besluit om te gaan in kruip.
Spore in die sand
Die aand het sonder voorval verloop. Geen strandwolwe, slange en ander sandkruipers het ons gepla nie. Behalwe vir die seesand wat aansienlik harder is as ‘n matras en die geraas van branders wat letterlik meters van ons af breek het ons tog lekker kon slaap. Ons is vroeg op. Die oggend was mistig – soos die weskus maar lyk. Koffie was ekstra lekker, beskuit vir ontbyt en ons het weer in die pad geval.
Slaapplek vir die aand.
Die sand was anders en aansienlik sagter as die vorige dag. Die strand was ook baie meer skuins. Dit het die stap moeilik gemaak. Postberg wou nie nader kom nie. Die duinserigheid en ‘n stormagtige see het Sondag se stap ‘n heel ander kleur gegee. Dit was ‘n ander mooi hierdie keer, maar weereens asemrowend. Ons het die oorblywende tien kilometer in sowat vier ure gestap.
Postberg lê voor.
Ester en Karla het ons ingewag by Tsaarsbank. 28,3 kilometers later. Dankie Hugo vir die saamstap en dankie vir die foto’s. Dit was werklik ‘n avontuur om te onthou.
